Met Wouter naar de Lakes en Schotland.

Vrijdag 26 augustus 2011.

De weervoorspellingen waren zodanig dat we wel verschrikkelijk nat moesten worden. Uiteindelijk hebben over een afstand van 15 kilometer op de dijk tot Enkhuizen wat regen gehad. De luchten die we gezien hebben voorspelde niet veel goeds en van het thuisfront kreeg ik te horen dat het gigantisch gehageld had, geluk aan onze kant dus.

Op de Veluwe weer eens verkeerde route gepland maar door het over te nemen van Justine hebben we in de buurt van Elspeet een schitterend weggetje gereden. Eenrichtingsverkeer en heel veel bochtjes. Ook in de buurt van Beverwijk ging er iets mis maar daardoor hebben we weer een nieuw weggetje ontdekt met hele leuke bochtjes. Bij de boot konden we gelijk inchecken maar helaas gingen we als laatste de boot op, gelukkig weer in de gang, lekker veel ruimte. We zitten in de hut op dek 9 en omdat er nogal wat golven zijn gaan we lekker heen en weer.

Morgen The Lakes!’

Zaterdag 27 augustus 2011.

Na veel gevraag en gezoek bleek de ruimte waar je eventueel dolfijnen zou kunnen zien vlak bij de hut te zijn. Niets gezien dus.
Na het bekende bootontbijt van dit keer maar drie gangen nog even terug naar de hut om weer naar dat uitzichtpunt te gaan. Regen, regen en nog eens regen. Toch een beetje blijven hangen tot we aangemeerd lagen en dan maar naar de hut om ons aan te kleden, motorkleding. Vanaf de boot moesten we weer in een rij gaan staan omdat er verzwaarde paspoortcontrole was. Weer een half uur in de regen.

En toen naar the Angel. Na twee keer finaal verkeerd gereden te zijn kwamen we er toch aan en na wat foto’s weer weg.

over hele kleine weggetjes wat bijna allemaal riviertjes leken zoveel water stroomde er overheen zijn we langs het Derwent Reservoir gereden en verder bij Alston op de A686 terecht gekomen naar Penrith.

Op het hoogste punt met prachtig uitzicht tussen alle fietsers en maar een paar  motorrijders koffie/thee met sandwiches gegeten. Om Penrith heen en langs Ullswater, over de Kirkstone pass naar Ambleside. Gezellig druk stadje, het was ondertussen heel lekker weer geworden en verder over de A539, over de Wrynose Pass  naar de afslag naar the Hardnott Pass. Op de Wrynose Pass gebeurde er nog iets heel vevelends.  Op die smalle, slingerende  weg vond een auto het nodig om een ander in te halen. Ik schrok daar zo van dat ik een brul gaf en een slinger met de motor maakte waardoor ik bijna in de berm terecht kwam maar dat ging net goed. Niet met wouter, schrok van mijn brul in de intercom zag mijn geslinger en week toen iets te ver uit waardoor hij in de berm kwam en tegen de schuin oplopende berm schuivend tot stilstand kwam. Na  de eerste schrik bleek de versnellingspook helemaal weggebogen was, niet meer schakelen dus. In z’n tweede versnelling gezet en even verder de boel goed bekeken. Bij toeval is alles op film terecht gekomen en uiteindelijk bleek dat na 8 minuten de boel zodanig gerepareerd was dat Wouter weer kon schakelen. Leve de vangbeugels die ook aardig verbogen waren anders was er nog veel meer schade geweest.
De Hard Knott. Toch weer zwaarder dan dat ik me kon herinneren maar een machtige ervaring. Het was zaterdag en prachtig weer en toch kwamen we maar vier auto’s tegen. Wat een wonder.

Ik was toch wel moe na al die toestanden en al vrij snel, in Gosforth een hotelletje ingedoken waar we aan de rand van het dorpsplein, een rotonde met drie wegen en op elke hoek een Inn, lekker in het zonnetje aan het bier zijn gegaan.  ’s Avonds daar ook lekker ongezond een Lion and Lamb burger met chips hebben gegeten. Het hotelletje heette ook The Lion and Lamb.

Zondag 28 augustus 2011.

Wat een start. Het was ’s nacht al begonnen, om kwart voor twee ging eindelijk de tv beneden uit en gingen de gasten, naar wat later bleek, van de bruiloft, weg. Dat was ook goed te zien aan de kroegbaas de volgende ochtend. Wouter constateerde dat hij hetzelfde T-shirt droeg, alleen binnenstebuiten.  Heerlijk gedoucht, samen met één handdoek, aangekleed en naar het ontbijt. De serials stonden al klaar en we zijn maar gaan eten. Was wel erg stil. Vond de baas voor in de kroeg z’n geld tellend, en na wat aarzelend heen en weer gepraat begreep hij dat we ergens op wachtten. Het uiteindelijke resultaat was dat de kok die weer eens niet was op komen dagen ontslagen is en dat we 20 meter verder in een winkel boven ons verdere breakfeast hebben genuttigd, bij het afrekenen moest ik hem er aan herinneren dat we ook nog gegeten hadden en bier gedronken. De tocht verder naar het noorden kwam langs de views die de mooiste uit Engeland zouden zijn en ze waren ook geweldig. In de verte de oceaan en daarvoor een schitterend landschap. Over de 595 tot Colderbridge en daar rechtsaf, een stuk over de 5086 en daarna weer de 595.

Doorgereden tot Carlisle en naar Glasgow ongeveer via de 75, 76 en de 77. Glasgow moest mooi zijn dus waarom zouden we er niet dwars doorheen rijden. Vreselijk vermoeiend en we hebben wel wat gammel en brukt gezien maar we waren blij dat we er uit waren.

Na wat nul op rekest hadden we een hotel in Kippen waar bleek dat ik daar met Conny vorig jaar langs ben gereden. Gezellige kroeg, lekker geslapen en een goed ontbijt.

Maandag 29 augustus 2011.

Dat van gister schreef ik dus vandaag anders had ik niet geweten dat het ontbijt zo goed was.
We hadden als doel Loch Carron maar of we dat zouden halen???

Als eerste helemaal rond een national park gereden met halverwege een uitstapje naar een heel brede en lange wat watervallerig iets.
	Over de A82 naar Loch Linnhe om verder naar het noordoosten richting Fort William nog over de A82 tot Invergary en toen naar het noordwesten over de A87. Even gestopt om een foto van het beroemde Eilean Donal Castle te maken en om Loch Carron heen naar het plaatsje Loch Carron, waar het vorige B&B te koop stond en we in hotel Rock Villa terecht konden.

Daar ook heerlijk gegeten en met Sparbier, prachtig uitzicht over de Loch en druk zijn met internet, spelletjes en verhaal schrijven de avond doorgebracht.

De tocht? Adembenemende vergezichten, prachtige wegen, bijna zonder benzine en weinig regen.

Dinsdag 30 augustus 2011.

Het beloofde aardig weer maar Bealach na Bah was aan de oostkant heel erg nat en mistig. We hadden absoluut geen enkel uitzicht en die smalle haarspeldjes met zeikregen en dus nat wegdek gingen Wouter veel beter af dan ik, die met m’n voeten over de grond schuivend de bocht om ging.. bij de afdaling hadden we wel mooie uitzichten maar het bleef grijs.

De verdere kust weg was prachtig verrast door mooie wegen en prachtige vergezichten reden we langzaam aan noordelijker. Langs/door Ullapool en toen de binnenlanden weer in, de echte Highlands.

In Lairg getankt en toen het laatste stukje naar de Crask Inn. De ontvangst zoals altijd, do you want something to drink? Tea or coffee or are you ready for a beer? A beer of course. Zij heeft mij niet herkent maar hij wist wel dat ik er vorig jaar ook was. Heel apart want alle gasten die er waren waren er vorig jaar ook. Inclusief de man in de caravan boven die nu in  de pub hielp en tijdens het diner om acht uur accordeon zat te spelen. Het voorafje  met iets van kidneys of zo smaakte uitstekend..

Woensdag 31 augustus 2011.

Na het ontbijt met porridge als eerste waar Wouter wel aan begon maar na één hap constateerde dat dat niet zijn ding was en later cornflakes kreeg en ik het met veel suiker nog wel kon waarderen, weer op pad. De waard wou buiten afscheid nemen maar door de wolken kleine muggetjes ging hij gauw naar binnen en wij hebben de hele dag nog jeuk gehad van die k…muggetjes. Uiteindelijk hadden we besloten toch de noordelijke kustweg een klein stukje te volgen en door benzinegebrek werd dat wat verder maar het was geweldig. Het was inmiddels weer droog geworden en we hebben van zeer veel vergezichten genoten. Op die kustweg nog ruzie gehad met een duitse camper die ons niet liet passeren en toen het wel kon me bijna van de weg af drukte zijn we nog vier keer tegengekomen voor het laatst bij het tankstation waar we ook onze bandenspanning gecontroleerd hebben. Bovenin nog een uitstapje gemaakt richting een vuurtoren maar een heel eind daarvoor mochten we niet meer doorrijden dus alleen maar genoten van het mooie uitzicht over the ocean. De A9 naar het zuiden rijdt lekker vlot aan en we moesten ook nog wel de nodige kilometers maken om op tijd in NC te zijn en ook nog leuke dingen te zien. Achter, of eigenlijk voor het kasteel in Golspie wat steentjes verzameld, het was hoog water dus veel stenen zagen we niet, doorgereden en via Lairg naar het zuiden. De Shinn falls waar we verschrikkelijk hebben zitten eten en heel veel zalmen de waterval op hebben zien springen, de kleinste kon ik vangen met m’n camera, waren weer het succes van de dag. Die kleine haalde het duidelijk niet.

Uiteindelijk hebben we in Dingwall ons eerste echte B&B gevonden. In het dorp nog wat bier gehaald en lekker  lui liggend drinkend de avond doorgebracht.

 Donderdag 1 september 2011.

Het ontbijt bleek in het huis ernaast te zijn maar was goed verzorgd en lekker. Wij weer op pad. Eerst maar eens naar Loch Ness. Mooie slingerweggetjes  door bossen en over hoogvlaktes een stuk langs het loch naar Fort August met z’n sluizen.   

Daar even wat foto’s van Nessie gemaakt en weer verder.

Over single trackroads waar je rustig 100 kon rijden tot bredere wegen waar de limiet niet vastgesteld is. We waren weer wat noord oostelijk gereden om Inverness heen en via 20 km snelweg  naar het zuiden weer afgeslagen naar het oosten . Wat we daarna aan rijstijlen afgedwongen door het soort wegen gehad hebben weet ik niet maar genieten was het volop. In Breamer , bekend om z’n kasteel lekker chicken and chips gegeten en weer verder, langs devils elbough lekker doortuffend tot de afslag naar het westen waar we getankt hebben en weer op de kruipdoor sluipdoor weggetjes terecht kwamen. Aangekomen op het punt van, tot hier en niet verder, afgeweken van de route met nog 4 mijl tot Crieff.  Daar een rustig hotelletje gevonden vlakbij het centrum en na ingericht te zijn zij we het stadje ingelopen. We wilden wat drinken en doken een pub in die volkomen leeg was. Het publiek kwam pas om zeven uur en het was nu vier uur. Na wat gebabbel ging ze even weg . We zaten dus in de kroeg zonden verder iemand???? Ze kwam terug met een aantal soorten stickers met de Schotland vlag . We kozen uiteraard de mooiste uit , betaalde en zij ging ze weer even terugbrengen. Wij nog een pint en na even de supermarkt bezocht te hebben voor onder andere een paprika weer naar het hotel. Daar nog wat gedronken en wat eten klaargemaakt. En verder? Kzout nie weten.

Vrijdag, 2 september 2011.

Na een heerlijk ontbijt de koffers weer aan de motor gehangen, de Schotland stickers zaten er nog op al begon een hoekje bij mij wat los te laten. Later er maar afgehaald zou zonde zijn als hij kwijtraakte. Het wordt afgezaagd maar ook vandaag weer hele mooie weggetjes gereden al ging er  wel een aantal keren iets mis.

Dwars door Edinburgh,waar we nog even bij de Forth Bridge zijn wezen kijken.

Daarna 60 kilometer grote weg, wel  tweebaans maar het gaat allemaal veel te hard. Voor de laatste keer getankt. Toen we ergens koffie/thee gingen drinken kwamen daar ook twee  duitsers waarvan één op een  nieuw model NTX. Toch even gaan kijken.
Door Kielder forest en langs Kielder water. En bij Newcastle ging het weer mis. De route ging dwars door de stad en daar hadden we geen zin in. Na wat alternatiefs geprobeerd te hebben  besloten na eerst wat bij de Aldi gekocht te hebben, zoals bier voor op de boot en bacon en sausages voor in de vriezer heb ik de snelste route naar de boot aan Justine gevraagd en daar waren we precies drie uur. De vertrektijd op de boeking bleek ineens weer engelse tijd te zijn dus waren we er eigenlijk veel te vroeg, maar daar zijn we aan gewend. Het flesje water had ik weer ergens laten staan, helaas dus. Aan boord nog even netjes een broodje kip met een bak koffie/thee genuttigd en daarna weer naar de hut en de plek waar je dolfijnen zou moeten kunnen zien… niks dus.

Zaterdag 3 september 2011.

Op de boot weer een heerlijk ontbijt genuttigd en toen we de boot afreden weer via de sluizen op weg naar huis. Ze hebben het stratenplan daar aangepast en we moesten weer een heel eind over een fietspad omdat de weg weg was.

Op het oude bankje wat water gedronken en de laatste foto’s gemaakt. Enkhuizen getankt, op de dijk koffie/cappu met een saucijzenbroodje en de geëigende route weer naar huis, Vierhouten, Emst, pontje bij Olst en een zeer warm welkom om ongeveer half drie aan de Oranjelaan.