Engeland 2004.

Dit verhaal wordt eind 2006 geschreven, dus de foto’s gaan het verhaal vertellen. Er gebeurde vrij veel en we hebben veel gezien. Daar komt het.

Maandag 28 juni 2004.

Op de Pan 1300 even naar Calais gereden en overgestoken op de snelle boot.

De kusten van Dover doen het altijd weer goed als witte lijn aan de horizon. Het is maandagmorgen heel vroeg, iets van half zeven engelse tijd, de spits was al begonnen en we zijn snel de grote weg afgegaan langs de kust. Eigenlijk niet zo’n mooie weg, maar wel redelijk rustig.

We kwamen vrij vroeg in Brighton aan waar we eerst een B&B zochten en vonden aan een zijstraat van de boulevard. Eerst alles uitgepakt , motor op een eigen plekje gezet en toen de stad in.

Heel toeristisch, vooral het Royal Pavilion, dat Oosterse paleis midden in de stad. In het park er naast stonden ligstoelen, vrij om te gebruiken, dat kan daar gewoon. IJsje gegeten en verder gewandeld.

’s Avonds op het strand fish and chips gegeten. We zouden de volgende dag naar Kew Garden in Londen gaan, dus we hadden de B&B voor twee nachten geboekt.

Dinsdag 29 juni,

Redelijk vroeg, uiteraard na het gebruik van een uitgebreid engels ontbijt, op weg gegaan naar Londen. Kew ligt wat aan de westkant, dus via de rondweg vanuit het westen naar binnen. Wat een ramp, een lange file. Voorzichtig over de busbaan….bleek dat de busbaan daar voor zowel bussen, taxi’s als motoren is, heerlijk, dat schiet op. Het laatste stukje nog even kruip door, sluip door en toen waren we in Kew garden.

Bekijk de foto’s maar, wat een pracht aan oude 19^e eeuwse gietijzeren kassen, vergezichten en bijzondere bomen. Wat wel hinderlijk was dat er iedere 4 minuten een vliegtuig opsteeg en pal over the garden kwam, maar zelfs dat wende. Wat we ontdekten was ook dat de Thames er vlak langs loopt, al is hij daar maar een gewone rustige rivier.

Woensdag 30 juni,

Vanuit Brighton naar het westen, eerst langs de kust en daarna schuin naar boven, richtig Wales. Ergens halverwege een B&B gevonden met aan de overkant van de weg een ruïne.

Lekkere wandeling gemaakt en rustig aan gedaan. Ik ben helaas de GPS-route kwijt, maar

Donderdag 1 juli

via een prachtige hoogvlakte en een plaatsje met een onuitspreekbare naam:

kwamen we bij Devils Bridge aan. Eigenlijk niet 1 brug maar drie boven elkaar. De onderste stenen brug was Romeins, later hebben ze iets hoger een iets grotere stenen brug gebouwd, hoefde je niet meer zo’n eind naar beneden om het riviertje over te steken. Daar weer bovenop hebben ze de huidige brug gebouwd, waar je zelfs met auto’s overheen kan. Prachtige wandeling gemaakt naar beneden.

Van hier uit naar het oosten, richting Barbara en David. De oudste zoon van Barbara ging de derde juli trouwen en we waren uitgenodigd om de hele dag mee te maken. ’s Avonds nog in een B&B geslapen en na een stevige wandeling in een pub gegeten en nog wat gedronken.

Vrijdag 2 juli.

Aangekomen bij B&D lekker bijkletsen, door de tuin gewandeld. David is de head gardener op het landgoed, waar zij zelf de Lodge bewonen, van ongeveer 6 acres.

Zaterdag 3 juli.

Vandaag is het zover. ’s Morgens eerst nog naar Chesterfield naar de kapper, Barbara dan, en wij hebben de gedraaide torenspits (ooit gebouwd met te vers hout!) nog maar eens bekeken en hebben verder lekker door de stad gelopen.

’s Middags de trouwerij. Heel apart om dat eens mee te maken. Er was voor ons voor de dag een hotelkamer beschikbaar gesteld waar we onze motorkleding konden achterlaten en ons konden opfrissen en verkleden. Zo’n Engelse trouwerij is toch anders dan in Nederland. Niks afhalen van de bruid. De gom is er al en later komt de bruid aan, in mooie oude Jags hoor! Drankjes bij de receptie zelf betalen en geen foto’s tijdens de plechtigheid, alleen de fotograaf mocht dat. Daarna het diner voor de familie en gasten.

Redelijk op tijd weer naar huis. Moest met de plof dus drinken was er niet bij, maar we waren ook al moe genoeg.

Zondag 4 juli.

Via redelijk grote wegen richting de zuidwest tong van Engeland. Via de noordelijke kust naar het westen gereden en al snel bleek Karin de GPS hele leuke weggetjes te kunnen bedenken. Het eerste B&B was dan ook een komplete verassing.

Een schitterend 14^e eeuws Manorhouse (Blackmore Farm) waar de fair net op z’n eind liep en of we even wilden wachten want de rondleiding liep ook door de kamer waar wij zouden slapen. Zelfs in de toiletpot van onze badkamer stond een enorm boeket om te voorkomen dat gasten daar op het toilet gingen zitten. We zijn het hele huis gaan bekijken, inclusief de eigen kapel waar zich nu de bar bevond! Heerlijk om in dit huis te overnachten.

Maandag 5 juli.

’s Morgens in de ridderzaal met een prachtige open haard, waarin gerust een hele koe aan het spit zou kunnen en een echt harnas ernaast, aan een enorme eettafel heerlijk ontbeten, nog wat foto’s gemaakt en toen weer op pad. Karin stuurde ons over de kleinste weggetjes zo dicht mogelijk langs de kust. Dat werd op een gegeven moment te gek, de motorband paste amper op het smalle strookje asfalt tussen heggen en gras en we zijn afgeslagen naar iets grotere wegen.

Langs de kust rijdend heb je soms de prachtigste uitzichten en het was dan ook regelmatig stoppen en genieten.

We wilden ook naar Boscastle. Dat dorpje kenden we van een engelse tv serie over een vrouwelijke dominee daar. Wij waren daar dus in juli, hadden prachtig weer en in augustus is datzelfde dorpje bijna weggespoeld de oceaan in!

Een heleboel auto’s en een complete camper die op dezelfde parkeerplaats stonden waar onze plof ook gestaan had, zijn toen met het water meegesleurd de oceaan in. De serie is toen overigens verlengd en ging een tijd lang over de herbouw van het dorp en de rol van de dominee daar.

Vanuit Boscastle gingen we weer verder naar het westen waar we een beetje wazig B&B vonden. Diegene die het runde was een jonge knul die ook surflessen gaf en zichzelf wel knap vond geloof ik.

’s Avonds hebben we nog een wandeling langs de zee gemaakt waar we nog ruim een uur van de zonsondergang hebben zitten genieten.

Dinsdag 6 juli.

Deze dag veel gezien, eerst naar Lands End, het westelijkste puntje van Engeland, daarna een doodlopende weg in naar het zuidelijkste puntje en vervolgens de weg voortzettend naar het oosten, helaas weer richting huis.

De tocht over Dartmoor was weer heel mooi en het weggetje waar we van de moors af gingen was erg spectaculair. Heel smal met gras in het midden en hoge heggen aan weerszijden. Een hert sprong door de heg vlak voor de motor de weg op en verdween weer even snel. Ik geloof dat wij nog harder schrokken dan dat hert! Voor een paar bereden paarden moest ik de motor afzetten anders durfden ze niet langs de motor en even later moest een tegenligger bijna op zijn kant aan de rand van de weg gaan staan anders konden wij er niet langs.

Vrij snel een B&B gevonden bij mensen die al een huis gekocht hadden in Frankrijk, maar nog niet weg waren.

Een auto uit 1928 stond in de garage en de motor er vlakbij. We werden door hem in zijn Jaguar naar het dorp gereden en daar hebben we langs de weg lekker ordinair in het zonnetje Fish and chips gegeten. Toen we daar zo heerlijk zaten te eten kwam hij weer langsrijden, minderde even vaart maar toen hij zag dat we aan het eten waren reed hij gauw door! Die vette troep wil ik niet in mijn Jag moet hij gedacht hebben. Teruglopen kostte ons een uur, maar wel lekker.

Woensdag 7 juli.

Via allemaal kleine wegen en een pauze vlakbij een afgrijselijke kathedraal, ’s middags door de stromende regen ergens in een dorpje beland waar we een B&B vonden waar de eigenaresse bij het zien van onze druipende motorkleding gauw oude kranten op de vloer legde omdat anders het tapijt nat werd. Verder wel een mooie heel ruime kamer en lekker ontbijt.

	Toen het wat droger werd hebben we een wandeling door het dorp gemaakt waar een winkeltje was met wel heel erg mooie oude motoren.
Verder veel vakwerk huisjes die niet allemaal even recht stonden

.

Donderdag 8 juli.

Niet zo ver meer naar Dover en in Folkestone een B&B gevonden dat aan de buitenkant meer iets weg had van een huis met ander vertier of ze waren vergeten de Kerstverlichting weg te halen. Maar de baas reed motor dus goed volk.
	Nog tijd genoeg om eindelijk Dover Castle te bezoeken en het lukte. Niet vijf minuten voor sluitingstijd of een dag dat het gewoon dicht was. Nee, we konden er in en het weer werkte ook best wel mee.

Vrijdag 9 juli.

Na het heerlijk laatste echte engelse onbijt, samen met een stel jongens die daar logeerden omdat ze aan de overkant een huis aan het verbouwen waren, zijn we naar Dover gereden, de snelle boot weer op maar weer gauw naar huis.

Dat was het wel zo’n beetje.

Thees.