De motorvakantie naar Schotland 2015.

Dinsdag 19 mei 2015.

Na veel voorbereidingen (alle planten uit de serre, de waterhuishouding in de tuin regelen, alle spullen, maar niet teveel, verzamelen en kijken waar het in moet) vertrokken we 19 mei richting IJmuiden.
Het pontje bij Olst waar eerst een katrol van de kabel gerepareerd moest worden, om Epe heen richting Nunspeet en vlak voor de snelweg linksaf. We zijn dat het weggetje van Wouter gaan noemen omdat ik daar bij toeval met Wouter terecht kwam. Na Harderwijk linksaf langs het water en even verder richting Oostvaardersplassen. Nooit eerder gedaan maar het was de moeite waard, je komt dan ook heel anders Lelystad binnen. Halverwege de dijk uiteraard bij Checkpoint Charly koffie gedronken en daarna via een aantal nog niet eerder gedane weggetjes via “ons bankje” naar de boot.

Daar waren we rond half vier, konden gelijk inchecken en we zaten om vier uur al in de hut, lekker vlot allemaal. Het weer kreeg van Conny een zeven. Veel wind, ongeveer 12 graden en een paar buitjes.

Woensdag 20 mei.

Na een redelijke nacht een uitgebreid ontbijt ’s morgens om 6 uur Engelse tijd. We hebben nog een poging gedaan een Minky whale (milkey way) te zien maar helaas.
Van de boot af ging redelijk vlot en na wat ponden gepind te hebben reden we noordwaarts om de stad te vermijden. Al snel kunnen genieten van dat heerlijke Engelse landschap. We kwamen wat noordelijker een bord tegen met closed road maar als er een grote vrachtwagen gewoon doorrijd kunnen wij dat ook. Toen bleek dat kilometers verder de vrachtwagen materiaal vervoerde om de weg te herstellen en er echt een heel groot hek dwars over de weg stond hebben we maar wat gegeten en weer teruggereden. Het was een heel mooi weggetje!
We waren veel te vroeg want we zouden pas om een uur of twee bij B&D zijn. Na een aantal leuke wegen maar ergens wat gaan eten voor de lunch, een heerlijke bol met bacon en saucertjes. Lekker bak thee er bij en het kon niet stuk.
Toen bleek dat Barbara pas om half zes thuis zou zijn hebben we nog wat door Hexam gelopen en op een terrasje een biertje gepakt.
Het weer: een acht, winderig met regelmatig zon, redelijke temperatuur en geen druppel regen.

Donderdag 21 mei.
Met Barbara in de toyota Q1, een avontuur op zich, naar Craggside House & gardens geweest. Een landgoed dat niet in één dag te belopen is maar we hebben er een stevige wandeling van gemaakt en ook het huis nog bekeken waar een schat aan oude tr… spullen waren te bewonderen maar dat tevens het eerste huis was waar elektriciteit, waterleiding en cv was aangelegd en nog veel meer nieuwigheden.

Na daar nog wat gegeten te hebben weer het avontuur van de terugreis. Thuis nog gegeten en vroeg naar bed want morgen gaan we weer…. Het weer gaven we een zesje, het miezerde de hele dag een beetje maar hadden er geen last van.

Vrijdag 22 mei.
Uiteindelijk reden we rond tien uur weg en moesten we nog ongeveer 270 km. Het eerste gedeelte was echt schitterend, heerlijk rustig, prachtige wegen over moors en door heerlijk groene dalen. Dichter bij Edinburgh werd het minder. Hoe die route tot stand is gekomen weet ik niet maar het was niet prettig rijden, allemaal bebouwde kom met rotondes, verkeerslichten en druk. De laatste tien kilometer afgeweken van de route en nog wat mooie weggetjes gehad. In Aberfoyle nog wat boodschapjes gedaan en naar de B&B. Superenthousiast welkom door de gastheer, motorrijder en moest door zijn vrouw in toom gehouden worden zodat we wat rustig binnen konden komen. Hij wilde per se zijn motor (Honda Varadero) verplaatsen zodat onze motoren ook in de garage konden. Zag er erg goed uit allemaal.
Het weer was een acht, zonnig, af en toe een wolk, wel fris maar das niet erg met die motorkleding aan.

Zaterdag 23 mei. Na het eerste heerlijke ontbijt daar,

met dit uitzicht,

motorkleding aan en op naar Edinburgh. De weg heen en terug was niet je dat, maar het bezoek aan de botanische tuinen was geweldig. Heerlijk door de tuin gewandeld en genieten van de vele kassen met hun tropische planten.

Na een mislukte fish and chips in het dorp en wat boodschapjes weer naar de B&B. Kwamen zeer vermoeid maar wel voldaan aan.
Het weer: hetzelfde als gisteren.

Zondag 24 mei.

Vandaag hebben we na het heerlijke ontbijt een rondje Lochan Spling gedaan, een wandeling van 6,3 km en voor ons precies genoeg. De meest mooie uitzichten, planten, mossen en van alles gezien. In de B&B even bijkomen en ’s middags de doodlopende weg door Aberfoyle uitgereden. Zo’n 24 km weg met vaak zeer slecht en af en toe heel goed asfalt, tegenvallend druk voor een doodlopende weg maar begrijpelijk op een zondag. Prachtige uitzichten langs een heleboel verschillende meren, slingerend en op en neer en heen en weer met diverse passing places die echt wel nodig waren.

Aan het eind een hotel, aanlegsteiger voor een rondvaartboot en een veerpontje speciaal voor het hotel aan Loch Lomond. Na even van een waterval en de uitzichten genoten te hebben, weer terug en even aangewipt bij de Wooden Mill. Een giga toeristische winkel met allerlei kleding ed. twee T-shirts gekocht met Schotland dingen erop. Nog even wat gegeten met tea daar en terug bij de B&B een biertje in de serre en wat gelezen. Heerlijke dag!
Alweer hetzelfde weer.

Maandag 25 mei.
Op advies van de gastvrouw een bezoek gebracht aan een eiland in the lake of Menteith.

	Op het eiland is een ruïne van de Inchmahome priory. Een kleine maar mooie wandeling gemaakt rond het eilandje, een bak thee gedronken en toen met het bootje weer terug naar het vasteland. Dezelfde weg terug als heen genomen, dat wil zeggen vanaf het eiland rechtsaf, linksaf nar boven en dan omrijden en via de Duke’s pass weer naar de B&B.

Rond een uur of zes hebben we nog een stevige wandeling gemaakt door het bos en via een omweg nog in het dorp wat boodschapjes gedaan. ’s Avonds lekker lui.
's Middags buiten in de zon een biertje gedronken, bijna een negen dus.

Dinsdag 26 mei.

We hadden een foldertje gezien dat je ergens in een stuwdam de krachtcentrale kon bekijken. Wij daar naartoe. Een tocht van bijna 100 km en Conny wilde wel weer eens op haar eigen motor. Goeie oefening voor morgen als start, the Duke’s pass. Mooie rit er naar toe, maar ja, waar is het niet mooi in deze omgeving. Wel wat druk, de weg naar Oban. We moesten ergens in Dalmally zijn, Cruanchan, the hollow mountain. Wat te vertellen over de centrale. We begrepen er niet veel van en voor details moet je zoeken. Ze pompen water omhoog met goedkope stroom en laten het door turbines zakken en leveren dure stroom(?????). het onverwachtte was dat we niet de stuwdam ingingen maar de berg. Een kilometer met een busje de berg in om daar de hele toestand te zien. Zeer indrukwekkend.

De weg terug een andere route gekozen, langs de zuidkant van Loch Lomond, heel verassend en mooi.
Het weer.. best wel weer redelijk, het blijft koud maar weinig nattigheid.

Woensdag  27 mei.

Bijna helaas weg uit het B&B. wordt vast onze eerste B&B als we nog een keer deze kant op gaan.
Vertrek weer via de Duke’s pass al was het deze keer niet met een zonnetje, de eerste dag beginnen zonder zon, vreemd.

De tocht naar het volgende B&B wat stukken afgesneden waardoor we over supersmalle weggetjes over hoogvlaktes konden genieten van de uitgestrektheid van het land.

Totdat we weer over de reguliere weg moesten en wat jaren geleden nog een leuk slingerende weg was was nu een vierbaansweg waar geen kip reed en alleen maar saai was, erg jammer, maar Schotland wordt kennelijk volwassen en moet bigger. Bij Dalwhinnie van de snelweg af, wat thee gedronken en via een omweg naar de B&B waar we rond één uur aankwamen. Hartelijke ontvangst maar wat een verschil met de eerste. We kregen kamer 11, klein en bedompt. Raam open waar de wind pal op stond dus het werd al snel wat beter. We vermaken ons wel…. Nog een wandeling door het dorp gemaakt maar dat alleen maar buitensportwinkels en vr..tenten. Later met de motor nog maar eens verder kijken.
Het weer: droog overgekomen maar ’s middag en ’s avonds regen.

Donderdag 28 mei.

Om zeven uur strak blauwe hemel… dat belooft wat!

Ons eerst ontbijt hier. Best wel vreemd, erg veel mensen, beetje chaotische bediening maar wel goed. Vrij uitgebreid menu dus morgen maar eens wat anders proberen, pancake van aardappelprut met honey en bacon en scrambled eggs….
Bij een kasteel in Cawdor zouden iets verder rond de lodge van de douariere mooie tuinen te zien zijn, alleen op dinsdag en donderdag. Wij er naar toe. Karin leidde ons over meest schitterende weggetjes naar het kasteel waar we dus niet in wilde. Nou, die tuinen liggen daar en daar…. Nooit gevonden. Maar naar de kust gereden waar we bij toeval in een oude uitkijktoren een expositie zagen die best wel interessant was met betrekking tot de verdediging van de ingang naar Inverness. De muren waren afgebroken omdat de stenen goed waren voor de te bouwen huizen. Nog wel iets van over maar meer een walletje met mos.

Prachtig uitzicht over het water en er lag een logboek over wanneer hoeveel dolfijnen, minkey Wales ed te zien waren geweest. Wij kijken en na een kwartier gaven we het op. Via een weide omweg weer terug naar de B&B. op een aantal plaatsen waren de wegen duidelijk verbreedt maar zo nu en dan waren het nog heerlijke single tracks.
het weer: gewoon goed, koud, winderig maar droog.

Vrijdag 29 mei.

Nou, en dat ontbijt was heerlijk! Dat neemt Conny morgen ook want de sausages waren niet te eten. Ergens ten zuidwesten van Aviemore is een natuurgebied waar je van alles kunt doen en wij kozen voor de rondwandeling om het Loch an Eilein. Op het kleine eilandje staat een ruïne van een ??? de omloop was 5 km lekker klimmen en dalen en erg mooi.

Heerlijk rustig, mooie natuur en veel water. Lekker lang over gedaan met regelmatig van het uitzicht  genieten of uitgebreid stenen en planten bekijken. Op de terugweg een ommetje gemaakt, in Boat of Garten geluncht in een veel te chique restaurant. Wel lekker. En daarna nog via een ommetje naar de B&B.

Zaterdag 30 mei.

Helaas was de special voor het ontbijt veranderd en was het nu salmon geworden, dan maar weer cooked Scottisch.
toen we eens goed naar buiten keken zagen we dat de bergen waar wat plakken sneeuw op lagen nu helemaal witte toppen had, zo, koud dus. Ik moest en zou de Devil’s Elbow zien en via de hoogvlaktes met 5 graden boven nul en onze favoriete uitzichten hadden we het geluk nog een stukje van die oude weg terug te vinden.

De eerste haarspeld was er nog helemaal en die hebben we dan ook gereden al was dat misschien niet helemaal de bedoeling, wel spannend en goed te doen. De rit er naar toe werd nog even spannend want op die highlands zijn geen tankstations… uiteindelijk maar even van de route om te tanken en na 55 km op de reserve vonden we er een… weer terug naar de highlands, wat een feest, zo’n mooie weg.

Omdat de heenweg erg goed beviel gewoon dezelfde terug en dat was dan ook opnieuw genieten. Uiteindelijk 240 km gereden maar zeer voldaan. We hebben hem gereden!

zondag 31 mei.

Het zou erg slecht weer worden maar wandelen kan altijd. Nog een rondje Loch an Eilein met nu en dan wat regen maar best wel aardig weer. Na de wandeling nog een stukje doodlopende weg gereden, altijd spannend maar eindigde een beetje in het niets.

Maar weer naar de B&B. We moesten nog een fish and chips genieten dus zijn we naar het dorp gelopen, lekker gegeten en wat gewinkeld, over het station gewandeld, de stoomtrein gemist en maar weer terug naar het  of de B&B.

Maandag 1 juni.

Op naar de volgende B&B, naar Loch Shin. Eerste een lang stuk “snelweg”

maar toe we afgeslagen waren werden het heerlijk mooie wegen met prachtige uitzichten. Heerlijk gereden en niet eerst in Lairg boodschappen doen maar eerst naar de B&B.
		Vreselijk, wat een kamer, groot, ruim , van alle gemakken voorzien en een vrij uitzicht over de loch. ’s Nacht om half vier deze foto…

Toen nog even wat boodschappen…. Een tochtje van 26 km waarvan 23 over een single track road waar je met zo’n 90 km/u overheen kon al moest je dan wel zo nu en dan in de ankers voor een tegenligger, wel zes keer gereden uiteindelijk.

Dinsdag 2 juni.

Rondje  Golspie. Redelijk vroeg op pad want we wilden een aantal wegen rijden die we nog nooit gehad hadden en onze wandeling in Golspie uiteraard.

Het regende behoorlijk maar toch konden we enorm van de wandeling genieten ook al omdat er nog nooit zoveel water was geweest. De Big Burn was dan ook geweldig om te zien. Wat een water… de rit verder ging langs de kust maar wat ik eerder met de kawa bijna te zwaar vond, een doorsteekje van de A99 naar de A897, was nu heerlijk om te rijden met de Guz. De weg was nog slechter geworden en zelfs een stuk alleen maar over grind vrij stijl naar beneden was nog wel te doen al hebben de polsen een aardige training ondergaan. Bovenin een stuk langs de kust gereden met behoorlijk wat nattigheid wat naar beneden kwam. Langs de A836 weer naar het zuiden en in de Crask inn een bakkie gedronken. De Crask Inn staat te koop!!!!! Ze waren er nog wel maar het werd hen een beetje teveel en wilde wel stoppen. En maar weet terug naar het B&B. wandelen kon je daar erg weinig en we zijn maar lekker binnen gebleven.

Woensdag  3 juni.

Conny wilde erg graag de Inverewe Gardens zien en van hieruit was dat het dichtstebij.

Uiteindelijk nog 355 km gereden maar wat een tocht. De helft single track maar de uitzichten over de highlands en de vergezichten over de kloven met in de verte de blauwe oceaan waren geweldig. De tuinen hadden helaas veel geleden van de stormen en hele stukken konden we niet komen maar toch was het heerlijk wandelen.
	’s Avonds de geweldige ervaring gehad van heel dichtbij een jong edelhert te zien. Stond gewoon lekker gras te eten in de achtertuin van het B&B. Al met al een vermoeiende maar geweldige dag met na de eerste regenbuien best goed weer.

Donderdag 4 juni.

Even een rustig dagje voor we morgen weer verder trekken. Een rondje grotten en nog wat via de noordkust weer terug. Nog even wat boodschappen in Lairg, geld getapt en weer naar “huis”.

Vrijdag 5 juni.

Inpakken gaat steeds sneller en al kort na het ontbijt zaten we op de motor. Het eerste stukje single track was altijd leuk en toen we in Lairg wilde tanken was daar de benzine op. Probleem? bijna maar we hebben het volgende tankstation gehaald, vlak bij Loch Ness. Eigenlijk begon het al voor Lairg te regenen en dat deed het tot Fort William. De laatste 25 km reden we zelfs in de zon maar de tocht over de Highlands was een ramp. Niets te zien, potdichte mist en geen voorligger dus alles op de tast. Achteraf bleek dit dus de enige echte regendag te zijn, andere dagen wel buitjes maar goed te doen. Iets onder Fort William met het pontje over  en daarna nog een stuk zwierend en zwaaiend over een prachtig brede weg naar Strontiam. Waar zijn toch die single tracks die hier lagen? In Strontiam even zoeken maar uiteindelijk op een doodlopende weg het B&B gevonden. Maar nog wel even 100 meter over een zeer steil grofgrindpad. Heel aardige mensen met visje op de voordeur en de kamer en het ontbijt waren heel eenvoudig maar goed en… erg goedkoop.
Het was koud en de motorkleding nat. Gelukkig waren er elektrische kachels en konden we het spul te drogen hangen. Na het eten een verkenningswandeling richting een natuurpark gemaakt.

Zaterdag 6 juni.

Rustig aan na zo’n dag als gister. Lekker wandelen. Twee uur over gedaan omdat er zoveel te zien was, prachtwandeling.
	Het B&B lag aan een doodlopende weg en omdat we nog wat boodschapjes moesten doen even dat weggetje uitrijden. Wat een tocht, een klein stukje kon ik bijna 60 km/uur rijden, de rest was max 30. 25% klimmen met hele scherpe haarspeldjes en prachtige uitzichten. Over de top weer naar beneden en daar werd de weg onverhard bij een grote parkeerplaats.

Gekeerd en maar weer terug, genieten! Boodschappen gedaan, getankt voor de volgende dag.

Zondag 7 juni.

The Isle of Mull.
Bij Lochaline met de pont naar Mull, linksaf en eerst naar Fionnphort. Aan de overkant konden we het klooster zien maar er naar toe… nou nee. De 40 km single track weer terug en toen linksaf helemaal rond.
Er was voor deze zondag een één of andere fietstocht georganiseerd. Overal fietsers al werd er meer gelopen bijna want ik moet er niet aan denken om daar te moeten fietsen, vooral aan de westkant. Regelmatig 20 tot 25% met vlijmscherpe haarspelden, in z’n één met slippende koppeling  en nog een keer voetje van het stepje voor het geval dat. Maar het ging allemaal goed, gelukkig. In Tobermory vonden we helaas een gesloten kerk dus maar de fish and chips bij het kraampje en dat heerlijk onderaan een standbeeld op zitten eten. Doorgereden naar het pondje en dezelfde weg maar weer terug.

Zomaar een uitzicht. wat een dag!

Maandag 8 juni.

Vandaag moet het het westelijk vastelandpuntje van Schotland worden. The lighthouse of Point of Ardnamurchan. Dat was me het tochtje wel. Het wordt saai maar zo geweldig dat we via een omweg om Loch Shiel zijn teruggereden. Terug in de B&B maar vast gaan pakken voor morgen.

Dinsdag 9 juni.

Vrij vroeg op pad. Eigenlijk de meest snelle weg gekozen richting Aberfoyle. Het was niet zo ver en de wegen nodigde ook nog uit tot lekker plat met een vaartje van 90 tot 100 door de bochten. Veel besneeuwde bergen gezien en verschrikkelijk veel motoren en andere toeristen. Op een heel rustig plekje in Tyndrum een bakkie gedronken. In Aberfoly waar we weer via de Duke’s pass aankwamen eerst nog even dat doodlopende weggetje van zo’n 25 km gereden naar dat hotel aan het eind. Terug in Aberfoyle naar the Woolen Mill, soep van de dag, wat boodschapjes en naar de B&B, alsof je thuiskomt.

Woensdag 10 juni.

Na een heerlijk, net niet lang genoeg doorgebakken breakfast om precies 9 uur op pad. Nog 300 km en we wisten eigenlijk nog steeds niet hoe laat we konden inchecken bij de boot. Engelse tijd of normale tijd. Het stuk tussen glasgow en Edinbugh ging best wel goed en daarna werden het taferelen van een golvend landschap met zo nu en dan hele vreemde bobbels. We dachten dat we het wel gehad hadden tot e weer eens afsloegen en over een behoorlijke pas en langs een enorm stuwmeer hebben gereden waar geen kip te doen was en we bina niemand tegenkwamen, geweldig genoten. Dichter bij Newcastle werd het drukker en na een beetje mislukte tocht langs de kust kwamen we bij de boot waar we gelijk in konden checken en we daarna achter twee hele foute Zwiters kwamen te staan met luid knallende Harleys en hele foute helmen. Uiteraard bleek die ene kerel best aardig en nog een leuk praatje gemaakt over Conny’s motor. De Princess is toch anders want hier stonden we in vier rijen naast elkaar op een gewoon autodek. Wel wennen maar ging prima en we kregen een hele bak keurig opgerolde spanbanden aangeboden. We stonden bijna achteraan op de boot, dek vier en de hut was nog verder naar achter, dek vijf. Maar van het ene naar het andere dek moesten we de halve boot door om de trap te bereiken. ’t Is nu tien over tien en de zon straalt nog volop. Morgen naar huis…